Pongit Fan Site

Alatar

Jak w humorystycznym tyle, że bez humoru.

Okolicą wstrząsnął silny spazm - ból, rozpacz, lament, łkanie ogarnęło wszystkich.

Ellaine

[To zdanie jest bez sensu, panie Alatarze, ale nich Ci będzie, że okolicą mógł wstrząsnąć spazm :| ]

Straszliwa tragedia dotknęła zapomnianą przez świat wioskę, zmarł przywódca plemienia.

Valgard

Jego odejście poprzedzone śmiercią syna przywódcy w bitwie, dopełniło obraz beznadziejnej sytuacji, w jakiej się wioska znalazła.

Alatar

Przystąpiono do ceremoniału pogrzebowego i jak nakazuje tradycja, ciało Nefbetefa złożono do grobu w pozycji siedzącej, posypano ochrą, zaopatrzono w szaty, ozdoby, jadło oraz napoje by ostatecznie przykryć wysokim kurhanem.

Valgard

Ceremonia trwała całą noc. Kobiety o pomalowanych twarzach zawodziły żałobnie, mężczyźni w dzikich pląsach nago tańczyli wokół mar przywódcy. A gdy słońce wypuściło pierwsze promienie na kamienny ołtarz, kapłan wioski poderżnął gardło trzem jeńcom. Ich krwią oblano obficie ołtarz a zwłoki miały zostać spalone. Popiół zaś miał zostać rozsypany, gdy zakończy się stawianie kurhanu wodza.

Alatar

[Po jednym zdaniu kolego]

Nie można było zapominać o impasie, w jakim znalazło się plemię, toteż na zwołanym wiecu starszyzna postanowiła zasięgnąć rady u Duchów Lasu w ich odległym sanktuarium - ktoś musiał się tam udać.

Valgard

[wybacz]

Tradycja nakazywała aby to krewny przywódcy udał się do sanktuarium, lecz żaden krewny już nie żył.

Alatar

Zadecydowano by w podróż udała się będąca jeszcze na naukach u wioskowego szamana, najlepsza adeptka kapłaństwa, Satyda, a jej ochronę stanowić miała część drużyny.