Pongit Fan Site :: Przegląd tematu - NPH

HVC · Wysłany: Czw 16:24, 05 Lut 2009 Temat postu:

osoby, które nie mają zaliczonego kolokwium mogą wpaść dziesiątego, przed lub po egzaminie z nowożytnej, jak komu odpowiada Wink

na dyżur od 11:00 do 12:45 [przynajmniej takie godziny podała w ten wtorek] chyba, że w międzyczasie ustali termin kolejnej tajnej poprawy kolokwium Rolling Eyes

Grenadier · Wysłany: Śro 13:36, 28 Sty 2009 Temat postu:

Byłem dziś na wydziale, wisi kartka z osobami które nie uzyskały zaliczenia. Te osoby które napisały dobrze kolmosa uzyskają wpis dopiero 2 lutego:(

Z tego co zaówarzyłem i zapamiętałem to były sawe osoby które nie podchodziły do poprawy czyli Wojtek, Sebastian, Mateusz, Ania Kubica
Natomiast z osób które kojażę z poprawy to na liście byli chyba tylko Kalim Komsta i Grzegorz, nie jestem jedank wszystkiego pewien na bank bo jestem ciut chory.
Mam nadzieję że Barciak pozwoli mi zdawać jutro.

HVC · Wysłany: Śro 13:25, 28 Sty 2009 Temat postu:

na moje pytanie o jakiś z tego trzeci termin odpowiedziała 'o nie' więc nie wiem Laughing

Inanna · Wysłany: Śro 13:10, 28 Sty 2009 Temat postu:

Ja i tak muszę się pojawić na wydziale, więc zobaczę jak będzie wyglądała sytuacja Rolling Eyes

A zaliczenie z ćwiczeń to jak zwykle co wtorek?

KellyCMI · Wysłany: Śro 11:25, 28 Sty 2009 Temat postu:

Rydzyk-fizyk -> wczoraj Sebabstian pytał się kogoś z roku wyżej i ponoć nie dopuszczał. Z drugiej strony ponoć zdażało się wcześniej, że były dopuszczane osoby bez wpisu. Ja stawiam, że wszystko zależy od humoru profesora.

HVC · Wysłany: Wto 20:24, 27 Sty 2009 Temat postu:

Orientuje się ktoś czy w końcu można zdawać NPH u prof Barciaka bez wpisu od dr Obersztyn?

kamila · Wysłany: Nie 22:19, 25 Sty 2009 Temat postu:

a tu o zaborach:

ARCHIWA W OKRESIE ZABORÓW

ARCHIWA WYWIEZIONE DO ROSJI (1794, Suworow)
->Petersburga główne archiwa państwowe Rzeczypospolitej. -> Gabinet Cesarski,
1795r. rozbicie -> 1. spraw zewnętrznych - kolegium Spraw Zagranicznych, 2. spraw wewnętrznych - Senatowi Rządzącemu. (wydzielono akta dotyczące terytorium przypadłego w rozbiorach Prusom).
Akta dotyczące spraw zagranicznych w 1828r. złożono w Głównym Archiwum Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Moskwie „Archiwum Królestwa Polskiego” (także fragmenty arch. po St. A.).
Senat Rządzący, w III Departamencie - „Metryka Prowincji Przyłączonych”, potem „Metryka Litewska”, Franciszek Malewski. Część najdawniejszych dokumentów przekazano do Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu.

ARCHIWA W CENTRALNEJ POLSCE, DO 1807 ROKU

Archiwum Komisji Skarbu Koronnego pod opieką Jakuba Sokolskiego. Nadzór - pruskiej Wojenno- Ekonomicznej Kamerze. Dla całego tego zasobu Sokolski sporządził Summaryusz. Utarło się je nazywać: „Archiwum Polskie”.
Podlegało Komisji Archiwalnej, złożonej z prezesów Rejencji i Kamery w Warszawie. Na jego czele jako „archiwista głównokrajowy” stanął Walenty Skorochód Majewski.
Stworzone przez Prusaków w Warszawie Archiwum jako główne archiwum prowincji Prus Południowych stało się podstawą do powołania w 1808r. Archiwum Ogólnego Krajowego.

Archiwa Akt Dawnych
W następnych kilku latach (po 1825) zorganizowano sieć archiwów akt dawnych. Powstały na obszarze Królestwa Polskiego (x Cool

Warszawie, Kaliszu, Radomiu, Lublinie, Siedlcach, Łomży i Płocku, Sieradzu i w Piotrkowie. Poza obszarem Królestwa istniało jedno archiwum – w Krakowie. Podlegały prezesom Trybunałów Cywilnych, powołanych w każdym województwie, władze naczelną nad nimi sprawowała Komisja Rządowa Sprawiedliwości.
Archiwa Akt Dawnych razem z Archiwum Głównym Królestwa, podległe temu samemu resortowi i przez niego centralnie zarządzane, stworzyły pierwszą polską sieć archiwów historycznych. Zawierały: 1)akta sądowe oraz 2)akta miast okresu staropolskiego. Pomoce archiwalne: 1) ogóle spisy całego zasobu archiwum, 2)indeksy.
1880r. zniesieniu archiwów. Ich zasób, z wyjątkiem lubelskiego, przewieziony został do Archiwum Głównego w Warszawie.

Archiwum Akt Dawnych
Przyczyny powstania:
• Nowe urzędy po 1867r. interesowały się wcześniejszymi aktami w mniejszym stopniu i tylko część z nich przejęły do swoich archiwów.
• Likwidacja Rady Administracyjnej Królestwa, która miała duże archiwum
1867r. Aleksander II podpisał dekret o powołaniu nowego archiwum, które miało otoczyć opieka akta Rady Stanu i Rady Administracyjnej. Podporządkowano je Komitetowi urządzającemu Królestwo, -> 1871 r. kancelarii Namiestnika -> 1874r. przemianowano Archiwum Akt Dawnych przy Kancelarii Generał- Gubernatora Warszawskiego.
Składnicę akt niepotrzebnych do bieżącego urzędowania, choć niekiedy potrzebnych jeszcze władzom do różnych celów.
Na czele Archiwum stał jego kierownik (naczelnik). Zasób pierwotny składał się z akt innych zlikwidowanych wcześniej urzędów i złożonych w archiwum tej Rady. Archiwum przejęło:
1. Akta Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych
2. Akta Komitetu Urządzającego Królestwa Polskiego

Archiwum skarbowe
Wywodzi się z archiwum- składnicy akt Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Akta własne, ale i odziedziczone starsze akta skarbowe z czasów Księstwa Warszawskiego oraz z czasów dawnej Rzeczypospolitej.
1867 r. zamknięto działalność Komisji Rządowej Przychodów i Skarbu. Zarząd Finansowy Królestwa Polskiego, a od 1869r. 10 izb skarbowych utworzonych dla 10 guberni Królestwa. Podział archiwum byłej Komisji: akta ogólne samej Komisji skierowano do Ministerstwa Finansów w Petersburgu.
Archiwum to miało być składem akt niepotrzebnych do bieżącego urzędowania, ale potrzebnych jeszcze administracji, zwłaszcza miejscowej Izbie Skarbowej. Cały zasób Archiwum składał się z dwóch wielkich grup akt: 1)staropolskich, 2)XIX wiecznych akt władz skarbowych Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego.
Po pierwszej wojnie światowej archiwum weszło do sieci polskich archiwów państwowych i przetrwało do powstania warszawskiego w 1944r., podczas którego spłonęło.

ARCHIWA W ZACHODNICH GUBERNIACH CESARSTWA ROSYJSKIEGO
Na obszarze dawnej Rzeczypospolitej, przyłączonym do Rosji, Akta te pozostawały pod nadzorem rosyjskich władz administracyjnych, a zwłaszcza sądowych. Mikołaj I powoływał w tzw. Kraju Zachodnim Imperium 3 archiwa centralne: w Kijowie, w Wilnie i w Witebsku -> dawne akta sądów grodzkich i ziemskich, a także dawne księgi miejskie z podległych sobie terenów. W archiwum wileńskim znalazły się także niektóre zespoły władz centralnych dawnego W. KS. Litewskiego.
Archiwum Wileńskie po pierwszej wojnie światowej weszło w skład polskiej sieci archiwalnej.

ARCHIWA POD ZABOREM PRUSKIM.

Archiwum Państwowe w Poznaniu
Placówkę w sieci pruskich archiwów państwowych. Polakiem - Józef Lekszycki. Charakter placówki naukowej. Zasób:
• archiwalia staropolskie (przejęte z chwilą powstania Archiwum, dawne archiwa grodzkie i ziemskie)
• archiwalia wytworzone w XIX w. (akta władz administracji państwowej).

Archiwum Państwowe w Gdańsku
Pocz. XX w. dawne archiwa Zakonu i książąt pruskich, zbierające akta także z dawnych obszarów polskich, tworzących kiedyś tzw. Prusy Królewskie. Cała prowincja - Prusy Zachodnie. 1902 r., Archiwum przejęło cały zasób dawnego i bogatego archiwum miasta Gdańska. Rewindykacja z Królewca akt pochodzących z prowincji Prusy Zachodnie.
Po 1919r. Archiwum Państwowe w Gdańsku przejęły władze Wolnego Miasta Gdańska, jego zasób zaś formalnie uległ podziałowi między Polskę i Wolne Miasto.

ARCHIWA W GALICJI

Archiwum Krajowe Aktów Grodzkich i Ziemskich we Lwowie / Archiwum Bernardyńskie (1877)
W 1784r. wadze austriackie zgromadziły zasób wszystkich dawnych archiwów grodzkich i ziemskich z obszaru całej Galicji we Lwowie.
Dr – prof. Uniwersytetu Lwowskiego. Z dawnych archiwów grodzkich i ziemskich, pierwotnie z obszaru zajętego przez Austrię w pierwszym rozbiorze.
W 1919r. Archiwum zostało przejęte przez polskie władze archiwalne i jako archiwum Ziemskie istniało do 1933r., kiedy po śmierci Oswalda Balzera zostało włączone do Archiwum Państwowego we Lwowie.

Archiwum Krajowe Aktów Grodzkich i Ziemskich w Krakowie (1877)
Przechowywane w Krakowie akta grodzkie i ziemskie powiatów dawnego województwa krakowskiego tworzyły po 1815r. archiwum stanowiące własność Królestwa Polskiego.
Po zniesieniu Rzeczypospolitej Krakowskiej władze rosyjskie i austriackie zawarły w 1852r. układ, na mocy którego w ’54 archiwum oddano Austrii pod opiekę Sądu Krajowego w Krakowie.
Dr – prof. UJ (Michał Bobrzyński, Franciszek Piekosiński i, Franciszek Bujak). Przejęło znaczną ilość dokumentów i ksiąg z okresu staropolskiego od gmin miejskich i wiejskich w formie depozytów, od sądów akta gruntowe, archiwaliów kościelnych.
Przejęte w 1919r. przez polską państwową służbę archiwalną, działało nadal jako Archiwum ziemskie, później Archiwum Państwowe. Istnieje dzisiaj jako Archiwum Państwowe w Krakowie.

Archiwum Państwowe we Lwowie
Lwów był siedziba władz zarządzających całą Galicją. Przy urzędach centralnych Galicji istniało początkowo Archiwum Gubernialne, potem Archiwum Namiestnictwa.. Centralne władze państwowe w Wiedniu uznały archiwum Namiestnictwa za Archiwum Państwowe. Eugeniusz Barwiński. Zasób: akta gubernionu Lwowskiego do 1867r. Akta Namiestnictwa tkwiły na ogół jeszcze w registraturach.
Archiwum weszło w skład polskiej sieci archiwów państwowych na przełomie 1918/1919roku.

ARCHIWA MIEJSKIE
Magistraty powołały kancelarie (komórek współtworzących akta i równocześnie przechowujących je).
• W zaborze rosyjskim.
Charakter składnic akt związanych z kancelaria.
W 1842r. Komisja Spraw Wewnętrznych w porozumieniu z Komisją Sprawiedliwości wydała zarządzenie burmistrzom, aby przekazali akta do archiwów akt dawnych.
Po 1880r. zlikwidowano archiwa akt dawnych i wówczas staropolskie akta miejskie powędrowały wraz z ich zasobem do AG w Warszawie.
• W zaborze pruskim.
Registraturę bieżącą związaną z pracą kancelaryjną oddzielano od registratury deponowanej, mieszczącej akta zakończone.
• W zaborze austriackim.
1887r. Wydział Krajowy nakazał wszystkim gminom zająć się dawnymi archiwami, umieścić je w odpowiednim lokalu, uporządkować i zinwentaryzować. -> zgromadzenia we Lwowie i w Krakowie dużego odsetka wszystkich staropolskich akt miejskich z obszaru Galicji.

ARCHIWA KOŚCIELNE
1)Diecezja - A)kapitulne, B)konsystorskie (charakteru archiwów historycznych) 2)parafialne. Urzędy kościelne - własne kancelarie na wzór kancelarii urzędów świeckich. Oddzielenie archiwów od registratur.

ARCHIWA WIELKIEJ WŁASNOŚCI ZIEMSKIEJ
U schyłku XVIII w. większość rodzin magnackich posiadała archiwa zorganizowane przez osobnych archiwistów. Kolekcjonerstwo.

ARCHIWA WŁASNE URZĘDÓW I INSTYTUCJI
Największych - archiwa urzędów centralnych, na drugim miejscu - administracja terenowa szczebla wyższego. Powstają akta gospodarcze, zakładów przemysłowych, przedsiębiorstw górniczo- hutniczych. Tworzyły się archiwa bieżące organizacji i stowarzyszeń. Typy:
• o wyrobionych formach organizacyjnych, archiwa przewidziane w strukturze organizacyjnej instytucji, których powstanie i działalność normowały przepisy.
• tworzące się przez sam fakt narastania akt. Zorganizowane archiwa posiadały administracja państwowa, samorządowa i sądownictwo. Archiwa niezorganizowane narastały przy osobach.

Hania · Wysłany: Nie 20:42, 25 Sty 2009 Temat postu:

ejj strescilas taki piękny referat. jak mogłaś Razz

kamila · Wysłany: Nie 19:54, 25 Sty 2009 Temat postu:

komu się nie chce czytać referatu Agaty i Hani, zapraszam do mojego skrótu Smile

ARCHIWUM GŁÓWNE AKT DAWNYCH
• Archiwum Ogólne Krajowe (1808-1815),
• Archiwum Główne Królestw Polskiego (1816-1889),
• Warszawskie Archiwum Główne Akt Dawnych (do 1918),
• Archiwum Główne Akt Dawnych (od 1918 do dzisiaj).dr jest Hubert Wajs.
W roku 1794 carowa Katarzyna nakazała wywieź do Petersburga wszystkie archiwa koronne i litewskie zwane metrykamiakta Archiwum Koronnego akta Archiwum Koronnego na na zamku w Krakowie, Archiwum Sekretnego Warszawskiego, Metryki Koronnej i Litewskiej, Rady Nieustającej, Straży Praw, władz konfederacji Targowickiej i Sejmu Grodzieńskiego oraz władz insurekcyjnych z 1794, a częściowo także akta Komisji Wojskowej, skarbowej, policji i Komisji Edukacji znalazły się w Petersburgu.
Pozostałe w Warszawie akta znalazły się pod kontrolą pruskiej Kamery Ekonomiczno – Wojennej, Archiwa Skarbowe nazywano wówczas „Archiwum Polskim” objąć wszystkie pozostałe w Warszawie akta dawnej Rzeczpospolitej Polskiej. W roku 1799 rząd Pruski wystąpił z żądaniem wydzielenia im z archiwów Rzeczypospolitej tych akt, które dotyczyły ziem polskich będących pod ich panowaniem. Część akt o charakterze politycznym Prusy przewiozły do Berlina. Była to część tzw Metryki Koronnej Sekretnej.
1800 stworzono Południowo Pruskie Główne Archiwum Krajowe, podporządkowane Komisji Archiwalnej - akt administracyjnych, Archiwistom Głównokrajowym został mianowany Walenty Skorochów Majewski.
Misja do Berlina Józefa Kalasantego Szaniawskiego, odzyskał w większości dokumenty z dawnego Archiwum Koronnego Krakowskiego, akta Rady Nieustającej oraz kopie Metryki Litewskiej.
Archiwum Główne Krajowe w Warszawie otrzymało w 1808 nową organizację, Archiwum Ogólne Krajowe,. Na zasób aktowy archiwum składały się dwa wielkie działy – archiwa władz dawnej Rzeczpospolitej i akta władz pruskich z okresu po rozbiorach - Archiwum Sekretnym Metryki Koronnej lub po prostu Metryką Sekretną. Drugą grupę dokumentów z tego archiwum stanowiły dokumenty dotyczące stosunków politycznych Polski ze Śląskiem, Zakonem Krzyżackim, i Brandenburgią. Metryka Koronna, tzw. Publiczna, czyli archiwum kancelarii większej i mniejszej Rzeczpospolitej, stanowiąca podstawową część zasobu archiwum warszawskiego, już od 1799 roku składała się z szeregu zespołów:1.Księgi wpisów.2.Księgi Kanclerskie 3.Sigillata 4.Księgi Asesorskie.5.Księgi sądów sejmowych i relacyjnych 6.Księgi referendarskie 7.Lustracje i rewizje dóbr królewskich 8.Metryka Litewska 9.Akta Konfederacji Generalnych, 10.Akta nuncjatury Stolicy Apostolskiej,
Dopływ archiwaliów staropolskich z Berlina, a przede wszystkim ogromnej masy akt pruskich, próbę ustalenia zasad organizacji i podziału Archiwów podjął kierownik Archiwum Ogólnego Walenty Majewski 1809 dzielił wszystkie archiwa w księstwie na archiwa powiatowe, departamentowe i archiwum generalne.
W wyniku scalania Archiwum Ogólnego Krajowego w końcu 1812:
I Wydział Metryki Koronnej
II Wydział Akt Pruskich
III Wydział Akt Komisji Edukacji Narodowej
W okresie zwycięstw Napoleońskich ewakuację z Warszawy części akt Metrykiwywieziono również część akt staropolskich początkowo do Krakowa, a stamtąd do Saksoni i wróciły do Warszawy.
Archiwum Ogólne Krajowe weszło w skład instytucji nowo powstałego Królestwa Polskiego i przemianowane zostało na Główne Archiwum Królestwa Polskiego. po 1867 Warszawskie Archiwum Główne Akt Dawnych: zasób staropolski, także akta z XIX stuleciu. Przy rogu ulicy Długiej i placu Krasińskich.
Rewindykowane po 1921 z Rosji akta władz centralnych dawnej RP wywiezione w końcu XVIII w z Warszawy i przechowywane w XIX w w zbiorach tzw. Metryki Litewskiej i Archiwum Królestwa Polskiego, a także Cesarskiej Biblioteki Publicznej w Petersburgu. Za 192 tys. zł zakupiono Zbiór Popielów zawierający część archiwum Stanisława Augusta.
1945 Archiwum Główne Akt Dawnych - archiwum centralnym przeznaczonym do przechowywania akt powstałych do 1918 roku.
I.z okresu do 1795 (pracownia reprodukcji pieczęci)
II.z okresu porozbiorowego do 1918
III.archiwów rodowych, podworskich i zbiorów
IV.zbiorów kartograficznych i graficznych
Oddział V – ewidencji , informacji i udostępniania, składa się z pracowni naukowej, biblioteki i filmoteki. Osobną jednostkę tworzy nadal Centralne Laboratorium Konserwacji Archiwaliów.
pałacu Raczyńskich przy ul Długiej. W 1944 spaleniu uległy przede wszystkim akta z XIX stulecia. od XII w. do I wojny światowej (za wyjątkiem archiwaliów podworskich i akt metrykalnych z terenów zabużańskich).
REORGANIZACJA DAWNYCH ARCHIWÓW W CZASACH STANISŁAWOWSKICH I ORGANIZACJA ARCHIWÓW NOWOPOWSTAŁYCH URZĘDÓW
• Archiwum Gabinetowe
• Archiwum Gabinetu Wojskowego Jego Królewskiej Mości
• Archiwum Rady Nieustającej
• Archiwum Komisji Skarbu Koronnego
• Archiwum Komisji wojskowej Koronnej i Obojga Narodów
• Archiwum Komisji Edukacji Narodowej

Archiwum Gabinetowe (Archiwum Jego Królewskiej Mości, Archiwum Stanisława Augusta)
Ustanowieniem Gabinetu Jego Królewskiej Mości - 1764 roku. Podział na kancelarie (x5) być może odpowiadał podziałowi na Departamenty w Radzie Nieustającej: departament policji, czyli dobrego porządku, wojskowy, sprawiedliwości, skarbu i interesów cudzoziemskich, ale głównie- polityka zagraniczna i sprawy dyplomatyczne
Na czele gabinetu stał jego szef/dr. Kustoszem był Jacek Ogródki. Przypuszcza się, że w tym okresie papiery Gabinetu były przechowywane razem z papierami Departamentu, choć jako dwa odrębne zespoły. Christian Wilhelm Friese - wyodrębnił całkowicie Archiwum Gabinetowe z Archiwum Departamentu.
Z czasów Ogródzkiego, sporządził kolejne inwentarze i sumariusze.
Po klęsce powstania i kapitulacji Warszawy, Gabinet Dyplomatyczny przetrwał tylko jako prywatny gabinet króla. Włączył archiwum do swoich prywatnych zbiorów, tak by stanowiło część jego własności osobistej. W ten sposób zabezpieczył je przed roszczeniami władz rosyjskich. W najściślejszej tajemnicy udało się także przenieść do lokalu Archiwum Gabinetowego pokaźną partie archiwaliów z Departamentu Interesów Cudzoziemskich.
W styczniu 1795 roku Stanisław August wyjechał do Grodna i choć usiłował sprowadzić tam swoje dawne archiwum, nie udało się mu to. Większość dokumentacji pozostała w Warszawie, pod opieką Jan Baptysta Albertrandy.Jego zadaniem - sporządzenie nowego planu archiwum królewskiego i pełna inwentaryzacja (x 2 egzemplaże):
• Część I. Pisma do polskich domowych interesów należące, podzielona została dodatkowo pięć rozdziałów:
• Część II Pisma należące do interesów miedzy Polską i obcymi mocarstwami zachodzącymi, podzielona na siedem rozdziałów
• Część III Pisma należące do państw obcych bez związku z Polską, była ona najmniejsza i nie posiadała rozdziałów.
W latach 1795-1796 Albertrandy zaczął włączać do Archiwum warszawskiego pozostałe na zamku po różnych urzędach akta, oprócz akt Gabinetu znalazły się w Archiwum następujące archiwalia:
• Archiwum Górnicze
• Archiwum Wojskowe
• Zbiór prałata Kajetana Ghigiottiego
• Archiwum Mennicze
• Zbiór manuskryptów biblioteki królewskiej w pałacu pod Blachą
• Teki Naruszewicza
Wymienione powyżej zbiory nie zostały potraktowane zgodnie z życzeniami Stanisława Augusta. Albertrandy z czasem zaczął uchylać się od swoich obowiązków i nie wykonywał poleceń króla. Król sprowadzał do Grodna, a potem do Petersburga, poszczególne archiwalia warszawskie, korzystał z nich bowiem przy pisaniu pamiętników. Zamierzał też opracować atlas Polski i w tym celu sprowadził część kolekcji kartograficznej. Pod koniec 1796 roku, Katarzyna wyznaczyła królowi nową rezydencję – miał on osiąść w Petersburgu i wkrótce podjęto przygotowania do transportu tamże akt królewskiego archiwum. Termin wyjazdu jednak odkładano raz po raz w czasie, ze względu na różne trudności. Do Grodna dotarła tylko jedna partia, którą przywiózł Antoni Poniatowski. Niespodziewanie w lutym 1798 roku Stanisław August zmarł i w ten sposób sprawa wywozu akt do Petersburga przestała być aktualna. Wkrótce po śmieci króla, jego archiwum uległo rozproszeniu.
Legendy (patrz not. Pozostałych zajęć pozostałych wykres Agaty ).

POZOSTAŁE ARCHIWA WŁADZ CENTRALNYCH

Archiwum Gabinetu Wojskowego Jego Królewskiej Mości (1766)
organizacja wojska i obronność
Karol Krassowski,
zostały włączone do Archiwum Stanisława, Agad.

Archiwum Rady Nieustającej (1775)
akta wytworzone przez kancelarię plenarną i kancelarie departamentów - archiwum bieżące,
oprócz części archiwaliów z Departamentu Interesów Cudzoziemskich (król zbiory prywatne – AG), Archiwum Rady prawie w całości zostało wywiezione do Petersburga.

Archiwum Komisji Skarbu Koronnego (1764)
dokumentacja bieżąca Komisji,
archiwalia po zlikwidowanych urzędach: podskarbińskim i skarbu kwarcianego (odrębna, zamknięta część - Archiwum Skarbu Koronnego).
Po 1795 roku Archiwum to w większości pozostało w Warszawie w rękach pruskich, Agad.

Archiwum Komisji wojskowej Koronnej i Obojga narodów (1766)
Utworzona w 1764 roku Komisja Wojskowa - władzę nad wojskiem (likwidowano ją i powoływano na nowo jeszcze kilkakrotnie).
’66 - archiwum Komisji, które po powołaniu Rady Nieustającej przejął Departament Wojskowy.
Następnie przejęły je i dalej prowadziły kolejne urzędy sprawujące władzę nad wojskiem.
wykształciło się jedno duże archiwum władz wojskowych, gromadzące akta różnych urzędów.
Po upadku powstania kościuszkowskiego, niewielka część akt tego archiwum została wywieziona do Petersburga, większość została w Warszawie. Agad, gdzie w 1944 roku spłonęła.

Archiwum Komisji Edukacji Narodowej (1773)
akta własne Komisju oraz akta pojezuickie.
1797 roku wywieziono do Grodna, a później do Wilna pod opiekę Uniwersytetu, a następnie do Petersburga. Agad zdołał scalić większość tych akt, które, podobnie jak szereg innych, spłonęły w 1944 roku.

agata · Wysłany: Nie 18:05, 25 Sty 2009 Temat postu:

Dzieki Łasic.
Wstydź sie osobo, która miałaś ten referat na zajeciach i go tu nie umieścilaś Razz

Łasic · Wysłany: Nie 13:22, 25 Sty 2009 Temat postu:

Wrzuciłam skany z prasy powszechnej na maila. Źródło pochodzenia nieznane. Miałam ksero od Magdy, skąd ona miała ten referat nie mam pojecia.

Valgard · Wysłany: Sob 19:26, 24 Sty 2009 Temat postu:

Szkoły pisarskie na Śląsku w XVI i XVII wieku

W poniższym referacie mam za zadanie przedstawić szkoły pisarskie na Śląsku w XVI i XVII wieku. Ów referat opiera się na pracy Kazimierza Bobowskiego pt. „Ewolucja pisma neogotyckiego na Śląsku od początku XVI do połowy XVII wieku” a graficzne przykłady na pracy Tibora Szanto pt. „Pismo i Styl”.
Zanim przejdę do właściwego tematu pracy, przedstawię pokrótce rodzaje pisma neogotyckiego, które miały wpływ na rozwój piśmiennictwa w języku niemieckim na obszarze niemieckojęzycznej Europy ze Śląskiem włącznie.
Pismo neogotyckie wytworzono ze średniowiecznej bastardy południowoniemieckiej, czyli późnośredniowiecznej kursywy jak i w mniejszym stopniu drukowanej tekstury czerpiącej wzorce z bastardy. Weszło w użycie na początku XVI wieku i stosowane było jedynie w języku niemieckim. W piśmiennictwie łacińskim funkcjonowała natomiast italika.
W XVI i aż do XVIII wieku na Śląsku podstawowym pismem kancelaryjnym było pismo neogotyckie, zarówno będąc częścią Korony czeskiej i później monarchii austriackiej. Część ludności polskiej, która nie ulegała germanizacji posługiwała się natomiast kursywą humanistyczną, mocno jednak zgotycyzowaną. Na szkoły pisarskie na Śląsku wpływało kilka ośrodków, z których style pisma neogotyckiego promieniowały na sąsiednie obszary niemieckojęzyczne.
Z kancelarii cesarskiej w Wiedniu na Śląsk dotarł najbardziej okazały styl neogotyckiego piśmiennictwa – fraktura. W cesarstwie funkcjonowała już pod koniec XIV i XV wieku. Gęsto osadzone, ciężkie nasadki na trzonkach zwrócone w prawo czynią pionowo wyniesione litery fraktury bardzo okazałymi. Często litery ozdabiano licznymi pętlami w formie esów i floresów. Było tu sporo miejsca na indywidualizm pisarzy, którzy wykazywali się różnymi pomysłami w ozdabianiu w ten sposób liter. Sama nazwa pisma wywodzi się od łacińskiego słowa frangere – łamać co odzwierciedla istotny element stylistyczny tego pisma czyli łamania lasek i zaokrągleń, formy rombu lub sześciokątu takich liter jak a czy o. Na początku XVI wieku fraktura wyparła inne style w drukarstwie. Opracowywano czcionki w celu rozpowszechnienia tej formy pisma w wielu ośrodkach m.in. w warsztatach Albrechta Durera. Na Śląsku najwcześniej użyły fakturę w druku legnickie drukarnie.
Wcześniej niż Wiedeń jednak na Śląsk oddziaływała kancelaria króla Czech i Węgier, w której w użyciu była kurrenta gotycka. Szczególnie silnie dukt ten znalazł swe odzwierciedlenie w kancelarii miasta Wrocławia. Pismo to następnie wykształciło się w tzw. kurrentę neogotycką, która umożliwiało szybkie i płynne pisanie. Najważniejszym okresem dla rozwoju liter kurrenty był XVI wiek. Na Śląsku od lat 20 i 30 zaczęły pojawiać się po raz pierwszy pojedyncze litery neogotyckie , a ich ewolucja w tym wieku jest najbardziej widoczna. System znaków ściśle ze sobą połączonych powoduje, iż nie można liter traktować jako form samodzielnych lecz w kontekście poszczególnych wyrazów.
Pismem łączącym niektóre cechy fraktury i kurrenty była neogotycka półkursywa, która ukształtowała się w pierwszej połowie XVI wieku i była już częściej stosowana aniżeli fraktura. Był to także kaligraficzny sposób pisania stosując elementy zdobnicze, lecz bardziej niż we frakturze akcentowano linie włoskowate, kreślone od linii podstawowych. Z powodu szybszego pisania rombowe kształty liter przekształcały się w łuki. W latach 70. XVI wieku na Śląsku można zaobserwować pisanie znaków jednym ciągiem co ma swe źródło u kurrenty neogotyckiej. Jako pismo kancelaryjne półkursywa z czasem nabierała coraz bardziej sztywnego charakteru i zmniejszało się pole do eksperymentów pisarzy.
Proces zastępowania XV wiecznej bastardy humanistycznej na Śląsku w XVI wieku przez pismo neogotyckie przebiegał dosyć szybko. Dobrym przykładem są pisma świdnickie (księgi miejskie), gdzie zapis z 1525 i 1527 roku pochodzą z tej samej ręki lecz pismo wcześniejsze miało formę bastardy, natomiast dwa lata później widzimy neogotyckie formy liter takich jak c, e, k, t itp. Wiele liter występuje w różnych wersjach co wskazuje na eksperymenty pisarza, który orientując się w nowych tendencjach próbuje różnych form stylistycznych. Śląsk jako jeden z pierwszych obszarów wykazywał recepcję nowego stylu zapisu języka niemieckiego. Świadczy o tym także fakt obecności nauczyciela stylu neogotyckiego w pisaniu i czytaniu przy szkole św. Elżbiety we Wrocławiu w 1547r. – Bonawentury Rosslera.

Kursywa neogotycka rozpowszechniała się dzięki mistrzom sztuki pisarskiej, którzy wydawali drukiem wzory pisma i w ten sposób zdobywali uczniów i klientów. Główna część uczniów była synami bogatszych mieszczan i ziemiaństwa. Uczyli pisać poprzez pamięciowe przypominanie kształtów liter i przez czytanie wzorów pisma i tekstów. Owi nauczyciele odznaczali się często wszechstronności i nauczali także rachunków, religii i nauk moralnych.
Najświetniejszą szkołą pisarską w skali europejskiej była szkoła Neudorfferów w Norymberdze założona przez Jana Neudorffer'a Starszego ok. 1519 roku. Wydał wiele podręczników i kompendiów przedstawiających kroje pisma neogotyckiego, m.in. fraktury i kurrenty.
Jednym z najwybitniejszych jego uczniów był Wolfgang Fugger, który w 1533 roku wydał podręcznik, w którym poza przykładami pisma przedstawiał możliwości zdobnicze oraz zasady trzymania i przycinania pióra.
Godnym zastępcą mistrza był jego syn, Jan Neudorffer Młodszy, który w podręczniku „Eine gute Ordung” z 1578 zaprezentował formy fraktury i kurrenty.
O ile norymberska szkoła właściwie zdominowała piśmiennictwo na terenie Niemiec, Śląsk pozostał w znacznym stopniu niezależny od szkół pisarskich z obszarów niemieckich. Dukt na Śląsku w miejscu ścierania się dwóch wyznań – katolickich i protestanckich był bardziej ekspresyjny aniżeli na południu Niemiec. W XVI i XVII wieku widoczne były tendencje do bardziej swobodnego stylu graficznego niż proponował to ośrodek norymberski. Tradycja pisma na Śląsku dawała większe pole do wykazania cech indywidualnych pisarza na co wskazują słynni Śląscy nauczyciele pisma neogotyckiego – Frank Fabian i Wilhelm Schwartz. Szczególnie ten drugi, nauczyciel z Wrocławia w swej typologii przedstawia wykończenia liter w sposób zamaszysty, co odróżnia od Neudorff'owych meandrycznych załamań linii.
Śląscy nauczyciele pisma mieli świadomość znaczenia warunków jakie panowały tutaj, skoro w swojej działalności dydaktycznej i wydawniczej nie opierali się wyłącznie na ustalonych i wyuczonych wzorach.
Pomimo iż śląscy nauczyciele pobierali nauki nieraz z takich ośrodków jak Norymberga, Augsburg czy Lipsk szukali na miejscu swej pracy innych rozwiązań. Było to spowodowane obecnością Polaków, którzy posługiwali się kursywą humanistyczną co nieraz nadawało specyficzny ton w dokumentach urzędowych.
W 1525 roku w Bolesławcu wcześniej już wspomniany Fabian Frank wydał kompendium, w którym przedstawił on szereg własnych rozwiązań dotyczących strony technicznej procesu pisania, a także zaprezentował kilka próbek pisma potocznego, kancelaryjnego i ozdobnego.
Pośród szkół pisarskich na Śląsku szczególną uwagę zasługuje szkoła utworzona w połowie XVIw. Przez Wilhelma Schwartza, który cieszył się równie wielkim uznaniem co ośrodek Norymberski. Jego podręcznik, wydany w 1658 r. we Wrocławiu, zawierał oryginalne formy inicjalne w kurrencie i w innych rodzajach pisma neogotyckiego i łacińskiego. We Wrocławiu pod koniec XVIw. Działał także Caspar Schleupner, uczeń Neudorff'a Starszego. Wydał tu w 1598 roku księgę rachunków – „Das Rechenbuchlein”.
Liczne czynniki działające na Śląsku wpływało na szerokie możliwości jakie otwierały się przed pisarzami, którzy mogli eksperymentować i poszukiwać nowych rozwiązań co powodowało, że Śląsk nie należał do peryferiów rozwoju pisma neogotyckiego lecz źródłem licznych inspiracji i miejsca do znacznego indywidualizmu pisarzy.

agata · Wysłany: Sob 17:06, 24 Sty 2009 Temat postu:

Alatar · Wysłany: Sob 15:40, 24 Sty 2009 Temat postu:

Wystosowałem prośbę na forum grupy społ.-ek. odnośnie referatów "Archiwa w okresie zaborów" i "Dzieje prasy powszechnej". W razie pozytywnego jej rozpatrzenia referatów będziemy mogli spodziewać się na mailu grupowym. Prezes zapowiedział, że wyśle na maila skany ze swojej pracy.

KellyCMI · Wysłany: Sob 15:26, 24 Sty 2009 Temat postu: