| Autor |
Wiadomość |
| Alatar |
 Wysłany: Sob 15:47, 23 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Zadecydowano by w podróż udała się będąca jeszcze na naukach u wioskowego szamana, najlepsza adeptka kapłaństwa, Satyda, a jej ochronę stanowić miała część drużyny. |
|
 |
| Valgard |
| Wysłany: Sob 10:15, 23 Cze 2007 Temat postu: |
|
[wybacz]
Tradycja nakazywała aby to krewny przywódcy udał się do sanktuarium, lecz żaden krewny już nie żył. |
|
|
| Alatar |
| Wysłany: Pią 22:52, 22 Cze 2007 Temat postu: |
|
[Po jednym zdaniu kolego]
Nie można było zapominać o impasie, w jakim znalazło się plemię, toteż na zwołanym wiecu starszyzna postanowiła zasięgnąć rady u Duchów Lasu w ich odległym sanktuarium - ktoś musiał się tam udać. |
|
|
| Valgard |
| Wysłany: Pią 19:08, 22 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Ceremonia trwała całą noc. Kobiety o pomalowanych twarzach zawodziły żałobnie, mężczyźni w dzikich pląsach nago tańczyli wokół mar przywódcy. A gdy słońce wypuściło pierwsze promienie na kamienny ołtarz, kapłan wioski poderżnął gardło trzem jeńcom. Ich krwią oblano obficie ołtarz a zwłoki miały zostać spalone. Popiół zaś miał zostać rozsypany, gdy zakończy się stawianie kurhanu wodza. |
|
|
| Alatar |
| Wysłany: Pią 11:01, 22 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Przystąpiono do ceremoniału pogrzebowego i jak nakazuje tradycja, ciało Nefbetefa złożono do grobu w pozycji siedzącej, posypano ochrą, zaopatrzono w szaty, ozdoby, jadło oraz napoje by ostatecznie przykryć wysokim kurhanem. |
|
|
| Valgard |
| Wysłany: Pią 0:44, 22 Cze 2007 Temat postu: |
|
| Jego odejście poprzedzone śmiercią syna przywódcy w bitwie, dopełniło obraz beznadziejnej sytuacji, w jakiej się wioska znalazła. |
|
|
| Ellaine |
| Wysłany: Nie 12:49, 17 Cze 2007 Temat postu: |
|
[To zdanie jest bez sensu, panie Alatarze, ale nich Ci będzie, że okolicą mógł wstrząsnąć spazm :| ]
Straszliwa tragedia dotknęła zapomnianą przez świat wioskę, zmarł przywódca plemienia. |
|
|
| Alatar |
| Wysłany: Nie 1:00, 17 Cze 2007 Temat postu: Grupowe opowiadanie |
|
Jak w humorystycznym tyle, że bez humoru.
Okolicą wstrząsnął silny spazm - ból, rozpacz, lament, łkanie ogarnęło wszystkich. |
|
|